وقتی دل ارزش خودش را از دست بدهد ؛

 

و چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن نداشته باشد ؛

 

وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی ؛

 

وقتی دیگر هر چه دل تنگت خواسته باشد گفته باشی ؛ 

 

وقتی دیگر دفتر و قلم هم تنهایت گذاشته باشند ؛

 

وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند ؛

 

وقتی چشم از دنیا ببندی و آرزوی مرگ بکنی ؛

 

وقتی احساس کنی تنهاترین هستی ؛

 

چشمهایت را ببند و از ته دل بخند ؛

 

که با هر لبخند روحی خاموش جان میگیرد